Anne sen gittin gideli yüzüm hiç gülmedi.
Anne sen gittin gideli kalbim hem kırık hem virane.
Sen varken güçlü bir yanım vardı. Hep sana güvenir seninle dertleşirdim.
Anne sen gittin gideli savaş veriyorum. Yaşam savaşı...
Anne neredesin? Anne, zamanı mıydı bırakıp gitmek?
Düştüğümde kanayan yaramı senden başka kim saracak şimdi Anne?
Ne gücüm kaldı ne de cesaretim Anne.
Her şey o kadar güzeldi ki hatalarımı, saçmalıklarımı bir tek sen anlardın Anne.
Anne ben iyi değilim. Anne, al beni yanına ve nerede isen beni de götür oraya.
Kalbimi çok kırıyorlar Anne. Her gün bir daha çok yalan dinlemekten usandım, bıktım, yoruldum Annem.
Sahte insanlar görmekten, yalanlar dinlemekten ve sahte gülüşlerden çok yoruldum Annem.
Bak ben öyle bir yerdeyim ki Annem, her an yaşama sevincim umudum yok oluyor. Ne olur al beni yanına.
Keşke erkenden gitmeyip, başımı okşayıp bana cesaret verseydin Annem.
Çok erkendi, çok erken oldu. Bir anda çekip gittin be Annem.
Hani sana geldiğim zaman “Oğlum sen cesaretlisin. Ben sana çok güveniyorum” derdin ya, işte o güvendiğin oğlun artık çok yoruldu.
Anne sabrediyorum ama ne sabredecek gücüm ne de dayanacak sabrım kaldı.
Annem, canım Annem keşke yanımda olsaydın...
2018 yılı Ramazan bayramında annemi toprağa verdim. Öyle bir an ki Allah kimseye böyle bir acı yaşatmasın.
Bugün bıraktım her şeyi bir kenara, özlem duydum ve yüreğimdekini sizlerle paylaşmak istedim.
Her ne olursa olsun kıymet bilin ve o kıymetin değerini anlayın, asla unutmayın…
